Değerli öğretmen arkadaşlarım,kıymetli velilerimiz ve sevgili öğrenciler; Uzaktan da olsa sizleri saygı ve sevgiyle selamlıyorum. Böyle önemli bir günde sizlerle bir arada olamamanın hüznünü taşıyorum. COVİT-19 salgınından dolayı bu yıl 3 Aralık Dünya Engelliler Günü kapsamında bir araya gelemiyor ve çocuklarımızla bu anlamlı günün önemini paylaşamıyoruz. Aslında bu salgın hepimize yapmak isteyip de yapamadıklarımızın önemini gösterdi. Sokağa çıkamıyor, sevdiklerimize sarılamıyor, günlerce bir virüsle mücadele ediyoruz.Peki size bunları bir ömür yaşayan insanlar var aramızda desem! Bizler on gün bile sokağa çıkamayışımızın hüznünü kabullenemiyorken, çeşitli engellere bağlı olarak yıllarca sokağa çıkamayan kardeşlerimiz var. Belki de onca yıl içinde engelli kardeşlerimizi en çok bu yıl anladık. Bireysel farklılıkların çok fazla konuşulduğu yirmi birinci yüzyılın ikinci çeyreğinde hala bireysel farklılıklara önem veremeyişimizin acısını yaşıyoruz. Herkesi kendimiz gibi olmasını beklediğimizden yanlışa düşüyor ve en büyük engeli kendi kafamızda taşıdığımızın farkına varamıyoruz. Çevremizde gördüğümüz engelli insanlara hala acıyarak bakıyor, onları çocuklarımıza anlatırken parmakla gösteriyor ve onları ötekileştiriyoruz. Aslında engelli bireyler siz onlara engellerini anımsatmadığınızda mutlu olurlar. Sanırım en büyük yardım da bu oluyor. Çünkü bir bireyi olduğu gibi kabul etmek kişinin isteyeceği en güzel şeydir. Bu hepimizde böyledir. Bizlerde toplumda olduğumuz kişi olarak kabul görmek isteriz. Bizler de etiketlenmeden yaşamak isteriz. İşte bu yüzden bireysel farklılıkların önemi bir kere daha vurgulanmalı. Çünkü her insan biriciktir. Sizler bir insanın bedeni, normalin aksine, noksan diye onun ruhunun da bu noksanlığı taşıdığını düşünmeyiniz. Onların ruhlarını düşünce ve tutumlarımızla bizler noksanlaştırıyoruz. Aslında her insan kendi engelini içinde taşır. Gün gelir bu engel vuku bulur. Bunun birçok sebebi olabilir. Bir kaza ya da talihsiz bir durum. Bunun bilincinde olmak bizim tutumlarımızı da değiştirir. Tutumlarımız değişince de davranışlarımız değişir. Bilinmeli ki bir davranışı değiştirmek için önce kişinin davranışa karşı tutumu değiştirilmelidir. Umuyorum ki herkes engelli bireylere karşı tutumlarını olumlu yönde değiştirir. Ve bu değişim davranışlarına yansır. Bu pandemi sürecinin bir an önce son bulmasını ve milletimizin en az zararla bunu atlatmasını diliyorum. Bu süreçte her daim engelli kardeşlerimizin ve ailelerinin de yanında olacağımızın bilinmesini istiyorum. Hepinizi selamlıyor ve bireysel farklılıkları fark edeceğiniz anlar diliyorum. Sağlıkla kalın..